Χριστίνα Τσάφου: «Παλιά νόμιζα ότι όλοι θέλουν το κακό μου, είχα κόμπλεξ και μηδέν χιούμορ»
Η ηθοποιός παραδέχθηκε ότι αν σταματήσει να εργάζεται, ίσως να της κοστίσει η μοναξιά, την οποία τώρα απολαμβάνει.
Με αυθορμητισμό και ειλικρίνεια, η Χριστίνα Τσάφου, μίλησε στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά της Αθηναΐδας Νέγκα και εξήγησε ότι όσο παιρνούν τα χρόνια είναι πιο
«Η εμπειρία με έχει οδηγήσει στο να έχω μεγαλύτερη κατανόηση. Παλιά όταν οδηγούσα μπορούσα και να σκοτωθώ. Τώρα μπορεί και να χαμογελάσω, θα πω “δεν πειράζει”. Το μηχανάκι είναι τρόπος ζωής, είναι εξυπηρέτηση. Κάνεις όλες τις δουλειές χωρίς να σκεφτείς πού θα παρκάρεις. Εάν φοβάσαι δεν το παίρνεις το μηχανάκι, είναι ανασταλτικός παράγοντας. Θα πάθεις οπωσδήποτε κάτι. Ο γιος μου δεν ήξερε ότι οδηγώ μηχανάκι, το είχα σταματήσει για να μην μου πει ότι θέλει κι αυτός. Όταν πήρε ο ίδιος, την επόμενη ημέρα πήγα και πήρα και εγώ» αποκάλυψε.
Μιλώντας για την προσωπική της ζωή και την καθημερινότητά της είπε: «Ως ηθοποιός έχω τόσα πολλά ενδιαφέροντα που δεν με αφήνουν να νιώσω κάπως άσχημα ή μοναχικά. Είμαι συνέχεια μέσα σε μια δράση. Όταν γυρίζω σπίτι μου χαίρομαι την μοναξιά και την ησυχία. Εάν σταματήσω να είμαι ενεργή ίσως να μου κοστίσει αυτή η μοναξιά. Για αυτό οι άνθρωποι που δεν δουλεύουν – λόγω σύνταξης- , αναζητούν, ενδιαφέροντα».
Και συμπλήρωσε: «Έχω κάνει φιλίες τα τελευταία 15 χρόνια που έχουν κρατήσει. Αν είσαι ανοιχτός και βλέπεις το καλό γύρω σου, μπορεί να γεννηθεί μια φιλία. Ένας έρωτας, δύσκολο! Τον ξεγυμνώνεις από τα πρώτα λεπτά τον άλλον. Τον έχεις καταλάβει εξαρχής! Θα μου άρεσε μάλλον να βρω κάποιον να μου αρέσει, να μιλάμε αλλά όχι να ερωτευτώ. Δεν μπορώ τον πολύ κοντό άνθρωπο, θέλω να είναι πάνω από 1,70, νορμάλ καταστάσεις. Θέλω να είναι αστείος ο άνθρωπος, να περνάμε ωραία».
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια η ηθοποιός παραδέχθηκε: «Παλιά νόμιζα ότι όλα είναι μαύρα, ότι θέλουν το κακό μου, ότι όλοι μιλάνε για εμένα. Είχα κόμπλεξ μεγάλα και μηδέν χιούμορ που δεν με βοηθούσε γενικότερα. Καταλαβαίνοντας τα προβλήματά μου και να δω τι μου γίνεται, άρχισα σιγά σιγά να λύνομαι. Να συμμετέχω στο αστείο, στην πλάκα και να γίνομαι ίσως και πιο πλακατζού. Μου αρέσει να με πειράζουν και να πειράζω τους φίλους μου».
